Iedere maandagavond ben ik vrij. Dan komt een artiest optreden en hoef ik niks te organiseren. Zo ook Poup’s le clown, alias Cédric Flahaut, mijn BFFL.
De miniclub is afgelopen, en de ouders staan voor de deur te wachten tot hun kinderen naar ze toe rennen. Hét moment voor een beetje promo.
“Komen jullie ook naar Poup’s de clown?”
Het is meteen raak. Een meisje valt op de grond van het lachen, haar broertje doet haar enthousiast na. Gekrijs van kinderstemmetjes vult de ruimte.
“Hahahahaha, heet die echt poep?!”
“Dat mag je helemaal niet zeggen!”
De toon is gezet en de verwachtingen zijn hoog. Want een clown die poep heet, dat moet de mooiste avond van je leven worden…
Ik heb een klein beetje paniek. Met mijn familie heb ik zelf ook wat zomers gekampeerd, en in mijn ervaring zijn die plaatselijke artiesten vaak nogal saai. Niet grappig, veel Franse taal en mislukkende acts. Ik houd dus mijn hart vast als gasten me vertellen dat ze speciaal voor de clown hun restaurantreservering hebben geannuleerd…
Die avond hangt er een gordijn op het terras. Kinderen dagen elkaar uit om erachter te kijken, maar ontdekken na een kwartier dat de clown daar niet zit. “Waar is poep?” vraagt een jongetje teleurgesteld. Inderdaad, waar ís Poup’s? Ouders worden onrustig, want Nederlandse kinderen horen al lang in bed te liggen. Oh, vervloekt Frans halfuurtje waar niemand het zo nauw mee neemt!
Om negen uur arriveert de clown. Het. Is. Fantastisch.
Hij kan alles. Jongleren, dansen, buikspreken, goochelen, zingen, acrobatiek… Hij spreekt een verzonnen taal, zodat Nederlanders het even goed begrijpen als Fransen, en hij heeft een prachtige clownsneus.
Ik lach hardop om zijn grappen, waardoor mijn collega’s me uitmaken voor “enfant”. Toch hebben zij ook vrolijke gezichten. De vader naast mij lacht mogelijk nog harder dan ik, maar de kinderen hebben toch echt het meest plezier.
Na de show ga ik naar Cédric toe om hem te complimenteren. Ik geef hem een glas siroop, hij haalt een balletje uit mijn oor (huh, heeft hij dat altijd bij zich voor als iemand hem siroop geeft?) en leert me een klapritme dat ik de rest van de vakantie heb geoefend.
Het eerste wat ik de volgende ochtend doe, is een sprint trekken naar mijn campingbaas.
“JE VEUX POUP’S ENCORE UNE FOIS!”